ผมยังจำได้ว่าก่อนหน้านี้ 1 ปี คือตอนที่ยังเรียน ปี 4 อยู่นั้นเป็นช่วงที่ผมมีพลังความคิดที่รุนแรงถึงจุดทีเดียว...ตอนนั้นผมคิดเสมอว่าอะไรๆ ก็ไม่สามารถจะมาขัดขวางผมได้อีกแล้ว...แต่เชื่อไหมว่า ความผิดพลาดแค่ครั้งเดียว ที่ผมเองไม่สามารถเลือกได้ ทำให้ชีวิตผมเคว้งคว้าง และเสียเวลามา 1 ปีเต็มๆ...
ตอนนี้นึกย้อนตัวเองเมื่อสมัยก่อน...ว่าตอนนั้นผมมีอะไร และตอนนี้ผมขาดอะไรไป...
ตอนเรียน ม.ต้น ม.ปลาย เรียนเก่ง 3 กว่ามาตลอด แต่ก็ไม่เคย 3.7 รึ 3.8 เพราะอะไร?...ไม่ใช่ว่าผมทำไม่ได้ แต่ผมไม่ทำ...ขอแค่ 3 กว่าก็พอ
ตอนเอ็นทรานซ์ ก็ไม่ค่อยอ่านหนังสือ สอบไปตามบุญ ตามกรรม สุดท้ายก็เอ็นติด...แต่ไม่ได้คณะที่หวังไว้ สุดท้ายผมเอ็นเป็นครั้งที่ 2 แต่ก็พลาดคณะที่ผมหวังไว้อีกครั้ง...เพราะอะไร?
ช่วง 2 ปีแรก ผมไม่เข้าเรียนเลยซักวิชา เข้าไปสอบอย่างเดียว ผลการเรียนแค่ 2.5 เท่านั้น...ไม่ได้ตั้งใจเรียนเอาซ่ะเลย...
ผมเข้าชมรม เทควันโด ซ้อมอย่างเอาเป็นเอาตาย 2 ปี จนเรียกว่าเก่งเกินตัว เกินสายไปแล้ว แต่ก็ต้องมาเจอกับอาการบาดเจ็บ และความเบื่อ ซึ่งทำให้ผมเลิกเอาดื้อๆ...
ช่วงปี 3 เป็นช่วงที่ผมปรับตัวเองใหม่ สนใจเรียน...แต่ก็ยังทำไม่ได้ดี ทั้งๆ ที่ผมพยายามแล้ว...
ช่วงปี 4 เป็นช่วงที่สุดยอดที่สุดในชีวิต...การเรียนได้เกิน 3.5 กิจกรรมก็เด่น มีเกียรติระดับประเทศติดตัว...
พอจบ...ผมเลือกที่จะทำงาน สร้างผลงานให้กับตัวเอง...แต่มันก็ไปไม่รอด เพราะตัวผมเอง...สุดท้ายผมเสียเวลาอีก 1 ปีเต็มๆ
ชีวิตผมทำอะไรผิดพลาด เสียหายมาตลอดชีวิต ทั้งๆ ที่ผมสามารถจะทำทุกอย่างได้...ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า ผมขาดแรงบันดาลใจในชีวิต ...
ตอนนี้"เทพีแห่งชัยชนะ" ไม่ได้อยู่ข้างผมอีกแล้ว
สุดท้าย...ผมก็คงพ่ายแพ้ต่อไป...
By.gazebosky
2 comments:
บางที มันอาจจะยังไม่ถึงเวลาที่เราจะชนะว่ะ
บางที เทพธิดา คงกลัวเราหยิ่งผยองว่าเก่ง
บางที มันอาจจะต้องใช้เวลาตามหาตัวเองอีกพัก
บางที ทั้งเมิงละกุ อาจจะต้องผิดอีกหลายครั้ง
กว่าความสำเร็จ สมหวังจะมาถึง
Stamp, you're wrong. My Arthena is only people.
Post a Comment