แต่คุณจะรู้บ้างไหมว่า ลึกๆ แล้ว คุณได้สร้างความทุกข์ให้ผมได้มากมายขนาดไหน แม้ว่าผมจะมีความสุขเมื่อได้มองรูปของคุณ แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีต่อมาผมก็ต้องรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจขึ้นมาแทนที่ความสุขนั้น...
ความเป็นจริงก็คือ ผมได้แค่มองรูปคุณ ได้แค่คิดถึงคุณอยู่ข้างเดียวเท่านั้น...
ผมเฝ้าถามตัวเองอยู่ทุกครั้งว่า ทำไม ทำไม คุณถึงไม่ได้รักผมเลย ทำไมคุณถึงไม่สนใจผู้ชายคนนี้บ้าง ทั้งๆ ที่ผมก็ได้บอกความรู้สึกนั้นให้กับคุณได้รับรู้ไปแล้ว แต่คุณก็ทำให้ความรู้สึกของผมนั้นพัดหายตามสายลมไป...
คุณช่างเจ้าเล่ห์นัก ชอบทำตัวน่ารักเกินเหตุ...คุณไม่คิดบ้างหรือว่า ทำอย่างนี้ วันนึง ผมจะต้องหลงรักคุณอย่างหัวปักหัวป้ำ และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
รอยยิ้มของคุณช่างพิฆาตผมยิ่งนัก ทำให้ผมหลงรักยังไม่พอ ยังทำให้ผมต้องทนทุกข์กับคำพูดที่ได้พูดออกไป แต่กลับโดนรอยยิ้มของคุณทำให้มันหมดความหมายไปทันที...
รู้ไหมว่าทำไมผมถึงชอบมองรูปถ่ายคุณมากนัก ... เพราะผมชอบ ผมชอบที่ได้เห็นว่าคุณจะยิ้มให้ผมแค่คนเดียว ผมจะไม่เจ็บปวดหากไม่เห็นว่าคุณได้ยิ้มให้ผู้ชายคนอื่นๆ เหมือนกัน
ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงคุณจะแทบไม่เคยที่จะสนใจผู้ชายคนนี้เลย ไม่เคยมองเลยสักครั้งว่าคนๆ นี้กำลังเฝ้ามองคุณอยู่ทุกช่วงเวลาที่ใด้อยู่ใกล้ๆ กัน...
หากผมทำได้ ผมอยากจะกอดคุณเดี๋ยวนี้เลย ...ผมอยากจะกอดคุณไว้ ให้เราสองคนสบสายตากันอย่างใกล้ชิด ผมรู้ว่าสิ่งต่อไปที่คุณจะทำคือ มองผมอย่างเจ้าเล่ห์ และก็ค่อยๆ ยิ้มออกมา ผมอยู่ใกล้คุณแค่นี้เอง ถ้าผมจะขอหอมแก้มคุณจะว่าอะไรไหม?...
ผมรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากร่างกายของเราทั้งสอง แน่นอนที่สุด ตอนนี้จะต้องเหมาะสมแน่ๆ ที่จะประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากที่ช่างมีเสน่ห์ของคุณ...ผมอยากให้จูบนี้มีความหมายว่า "ผมรักคุณ" และเปรียบเสมือนพันธะสัญญาว่า ต่อไปนี้เราสองคนจะรักกันตราบชั่วนิจนิรันดร์
ผมไม่อยากตื่นจากความฝันกลางวันนี้เลย แต่คนเราก็หลีกหนีความเป็นจริงไปไม่พ้น ผมกลับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง โลกที่มีแต่ตัวผม และรูปถ่ายของคุณอยู่ตรงหน้า...
ถึงจะเป็นได้แค่ฝัน ผมจะขอฝันให้นานกว่านี้ได้ไหม แม้ว่าผมจะต้องหลับฝันไปตลอดชีวิตอย่างนี้ ผมก็ยอม หากได้อยู่เคียงข้างคุณในความฝันตลอดไป...
No comments:
Post a Comment