ตอนนี้ผมต้องคอยเตือนกับตัวเองว่า "จะวู่วาม รีบร้อนไปมากไม่ได้ อาจจะเสียการณ์ใหญ่ได้" ทั้งนี้เพราะเนื่องจากนิสัยของผมเองด้วย ที่มักจะใจร้อน รอคอยอะไรไม่ได้ แต่โชคดีที่ผมอ่านเรื่องราว ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีตมาพอสมควร พอที่จะรู้จุดผิดพลาด ของคนเหล่านั้น และนำมาเป็นบทเรียนสอนตัวเองไม่ให้รีบร้อนได้บ้าง...
ผมต้องคอยย้ำกับตัวเองว่า มาที่นี่เพราะอะไร และจะเรียนต่อเพราะอะไร จะต้องทำตอนนี้ให้ดีที่สุดก่อน...
ผมมักจะมีข้อเสียอีก ก็คือเป็นพวกมองการณ์ไกลเกินไป คิดถึงภายหน้าไปไกล รวมทั้งคิดวิธีแก้ไขสิ่งที่น่าจะเกิดในอนาคตไว้ได้เรียบร้อยแล้ว บางครั้งมันเป็นเรื่องดีมาก แต่บางทีมันก็ทำให้เราลืมไปว่า กำลังทำอะไรอยู่ จุดที่เรากำลังยืนอยู่ ยังไม่สามารถที่จะก้าวเดินไปได้ แต่กลับไปคิดอะไรๆ ที่มันยังไม่มาถึงซ่ะแล้ว...
เมื่อวานเพื่อนผมพึ่งเตือนสติอยู่หยกๆ และผมก็เข้าใจ และรับรู้ได้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อไป...
แต่บางที บางอย่างก็ทำให้ผมต้องทำอะไรที่เกินไป จนบางทีควบคุมไม่ได้เหมือนกัน...
การมี "สติ" เป็นเรื่องสำคัญครับ เราต้องรู้สึกตัวเอง อยู่ตลอดเวลา...ผมก็จำเป็นต้องมีสติ
เรื่องราวในอนาคต ที่ผมวาดไว้ ยังอีกยาวไกล ผมจะให้มันมาพังตอนนี้ไม่ได้...ต้องรู้จักอดเปรี้ยวไว้กินหวาน
ถึงแม้ บางเรื่องพอที่จะทำได้ บางทีก็สมควรทำ แต่ต้องรู้จักทำอย่างพอประมาณ รู้จักที่จะ "พอ" กับการกระทำของตนเอง เพื่อไม่ให้ไปกระทบ เรื่องในอนาคตได้...
รู้สึกเสียใจ เหมือนกันครับ ที่ว่า ตัวเอง ในเวลานี้สามารถทำได้พียงแค่นี้เอง สมเพศ ตัวเองเล็กๆ ที่ไม่มีโอกาส ที่ดีๆ เหมือนใครๆ...
ต้องรู้จักชนะใจตนเองให้ได้ บังคับใจตัวเองให้ได้ จึงจะถือว่าเป็น ยอดคน ครับ....
No comments:
Post a Comment