อนาคตอะไรก็ไม่แน่นอน...

หลายวันก่อนผมเพิ่งพูดถึงเรื่องอนาคตไว้หยกๆ เลย แต่วันนี้ก็ดันไม่มั่นใจในอนาคตของผมเองซ่ะอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าจะอนาคตไม่ดีไม่สดใสนะครับ เรื่องนั้นผมมั่นใจอยู่แล้วว่าอนาคตหน้าที่การงานจะต้องดีแน่นอน แต่ที่ไม่มั่นใจน่ะ ก็คือ อนาคตของผมจะเป็นไปตามที่ผมได้คาดไว้รึเปล่า...

อาจเป็นเพาะผมมีจุดอ่อนเวลาวางแผนก็คือ เวลามีอะไรนิดอะไรหน่อยมากระทบกระเทือน หรือพอที่จะทำให้แผนที่ผมวางไว้คาดเคลื่อนจากความเป็นจริง จนทำให้ผมเกิดคำถามหรือไม่มั่นใจแล้วล่ะก็ ผมก็จะรู้สึกไม่มั่นใจและจะเก็บไปคิดตลอดเชียว...ผมรู้ตัวเองเลยล่ะว่าผมนี่ทำงานใหญ่ไม่ได้จริงๆ หรือทำได้ก็ไม่รู้น่ะ...

ผมเรียนรู้ว่าคนที่จะประสบความสำเร็จน่ะ จะต้องไม่เก็บเรื่องคิดเรื่องน้อยมาคิดให้รกสมอง มุ่งมั่นทำงานใหญ่ให้สำเร็จก็พอ เรื่องเล็กๆ ให้คนอื่นจัดการเอา แต่เหมือนผมจะทำไม่ได้ ผมคงจะปล่อยให้เรื่องเล็กๆ น้อยกลายเป็นปมในวันข้างหน้าไม่ได้น่ะสิครับ...

ผมคิดว่าผมวางแผนระยะยาวได้เหมาะสม และทุกๆ อย่างกำลังจะไปได้สวยแล้วเชียว ทั้งเรื่องความรัก และเรื่องหน้าที่การงาน ผมกะว่า ไม่เกิน 8-10 ปีนี่ จะต้องพร้อมหรือสำเร็จตามที่ผมหวังแน่นอน...

บางวันผมก็รู้สึกมั่นใจว่ามันสำเร็จ บางวันผมก็รู้สึกไม่มั่นใจว่ามันจะทำสำเร็จได้รึเปล่า สิ่งที่ทำให้ผมไม่มั่นใจน่ะ มันก็คือ "ความไม่แน่นอน" ครับ สิ่งนี้มันเป็นอุปสรรคสำคัญของนักวางแผนจริงๆ...

สิ่งที่สำคัญสำหรับความสำเร็จของแผนระยะยาวได้นั่นก็คือ "การรอคอย" ซึ่งสำหรับคนที่ค่อนข้างใจร้อนอย่างผม รอคอยอะไรนานๆ ไม่ได้ก็ยิ่งไปกันใหญ่ จึงทำให้เหมือนจะมองดูสถานการณ์ช่างกระท่อนกระแท่นได้ตลอดเวลา...

สำหรับเรื่องหน้าที่การงานในอนาคตผมก็มองๆ ดูและก็คาดไว้บ้างแล้วว่าจะไปยังไง แต่ก็มีเป้าหมายนะครับว่าเป้าหมายสูงสุดคืออะไร และหากไม่ได้อย่างที่หวังจะมีเป้าหมายรองยังไง...

แต่ที่ผมค่อนข้างปวดหัวมากที่สุดก็คงเป็นเรื่องความรักนี่ล่ะครับ เพราะตอนนี้เวลานี้มันก็ยังไม่ลงตัว เลยไม่รู้ว่าในอนาคตข้างหน้าผมจะเป็นยังไงต่อไป จะเป็นอย่างที่ผมวางแผนไว้ไหม ผมค่อนข้างให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากๆ เลยล่ะ...

ถ้าหากผมต้องผิดหวังกับเรื่องนี้ ผมคงเสียเวลาที่มีค่าไปอย่างมหาศาลเกินกว่าที่จะรับได้เลยทีเดียว ผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้นเลย เรียกได้ว่าคงจะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยก็ว่าได้ ที่ไม่อาจทำมันให้สำเร็จได้...

อย่างแรกที่ผมหวังก็คือ อยากจะแต่งการแต่งงานให้เรียบร้อยในช่วงอายุ 27-28 นี่ล่ะ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำสำเร็จไหม เหมือนกัน 555+ แต่ผมมีเหตุผลส่วนตัวนะครับ ไม่ใช่แค่อยากแต่งเฉยๆ ...

แต่ถ้าต้องแต่งช้ากว่านี้ ผมคงเสียดายเวลาน่าดูเลย แต่ถ้ามันสมหวังตามที่ผมคิดไว้ล่ะก็ ก็คงจะเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ ผมไม่อยากฝันอีกต่อไปล่ะ มันทรมาน...แต่มันจะเป็นไปได้ไหมก็ต้องขึ้นอยู่กับอนาคตและตัวผมเองน่ะแหละครับ ผมจะพยายามให้อนาคตของผมมีความแน่นอน แล้วทำให้ได้อย่างที่คิดไว้แล้วกัน...^^

โปรดติดตามการบ่นของผมในตอนต่อไปนะครับ...