ก่อนหน้าที่ผมจะลงมือเขียนบล๊อกนี้ ผม...รู้สึกวูบไปซักพักนึง...ทั้งๆ ที่พยายามทำใจให้ไม่คิดอะไร..แต่..ผมทำใจไม่ได้จริงๆ... รู้ทั้งรู้ว่าต้องเจ็บ ที่มาคอยเฝ้าดูแบบนี้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องคอยดูความเคลื่อนไหวของเธอคนนั้นอยู่เรื่อย...
คำที่เธอใช้กับคนนั้น...มันเป็นคำที่ไม่ธรรมดาเลย ผม..รู้สึกหึงขึ้นมา ปรี๊ดดดขึ้นมาแว๊บนึงเลยทีเดียว หลังจากนั้นมันก็ว่างเปล่า ไม่รู้จะทำยังไงดีกับเหตุการณ์แบบนี้...
ก็เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมนี่...ไม่ได้เป็นอะไรกันขนาดที่ผมจะมีสิทธิ์หึงเธอได้ แต่คำพูดนั้น..มันเจ็บ..ปวด...รวด..ร้าว ไม่ว่าเธอจะพูดกับผู้ชายคนไหนก็ตาม...
"Joop Joop kaaaa" ไม่เคยแม้แต่จะเป็นคำพูดที่ใกล้เคียงที่เธอเคยพูดกับผมเลย แม้ว่าจะเป็นเพียงข้อความก็เถอะ แต่ผมก็พอรู้ว่า ผู้ชายคนนั้น ต้องสำคัญกับเธอในระดับนึง (ที่แน่ๆ คงมากกว่าผม)...
ผมเข้าใจครับ เธอก็ออกจะ Absolutely Perfect ขนาดนั้นไม่แปลกที่จะมีหนุ่มมารุมล้อม ผมมันบ้าไปเองที่มัวแต่แอบคิดอยู่แบบนี้...อีกอย่างผมเองก็มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว ผู้หญิงอย่างเธอจึงไม่มีความจำเป้นที่ต้องเข้ามายุ่งกับผม...เธอสามารถหว่านเสน่ห์กับชายโสด หรือคนที่เธอชอบได้สบายๆ...
เจ็บ...จนจะไม่ไหว ภายนอกมันเหมือนจะไม่เป้นไร แต่ข้างในนี่สิ..ได้แต่บอกตัวเองว่า ถ้ายังรักเธอ ก็ต้องเจ็บอยู่อย่างนี้แหละไปเรื่อย จนจะเจ็บสุดๆ คงตอนที่เธอแต่งงานไปกับผู้ชายคนอื่นนั่นแหละ ไม่รู้ว่าถึงวันนั้น ผมจะรู้สึกยังไง..จะทนรับไหวไหมก็ไม่รู้...
ผมคงจะต้องยินดีที่จะเจ็บต่อไป...เพราะแค่ได้เห็นเธอมีความสุข อยู่สบายดี ได้เห็นรอยยิ้มอันสดใสแบบนี้ต่อไป..ผมก็ยินดี...จะเจ็บ...ปวด...ต่อไป...
1 comment:
โห ใจร้ายจัง มีแฟนอยู่แล้ว ลองนึกดูสิ ถ้าแฟนรู้ว่ากำลังเจ็บปวดอย่างหนักกับใครอีกคน จะรู้สึกเจ็บมากกว่าขนาดไหน
Post a Comment