เก่งหรือจะสู้เฮง...

ช่วงเดือนมีนาคมนี้ผมเริ่มติดเบรกพักร้อนให้กับตัวเอง หยุดทุกสิ่งทุกอย่าง อยู่เฉยๆ ไม่สนใจโลกภายนอก ผมรู้สึกเบื่อๆ อยากให้เวลากับตัวเองได้คิดกับสิ่งที่จะเกิดในอนาคตเมื่อผมจบ ปริญญาโทไปแล้ว..

หาเช่าหนังมาดูครับ...หลังจากที่การ์ตูน Eyeshield 21 อวสานไป (มีคนบอกว่าโดนตัดจบ) ผมก็เลยหาหนังเกี่ยวกับอเมริกันฟุตบอลมาดูแก้เซ็ง...เรื่องแรกที่คนแนะนำ "We are Marshall"

แปลกไปจากดูกีฬาอื่นๆ ครับ กีฬาของเอมริกันชนน่ะ "คุณต้องชนะ" เท่านั้นถึงจะมีความหมาย คนดูไม่จดจำหรอกว่าคุณทุ่มเทแค่ไหนในเกมนั้น หากคุณพ่ายแพ้ ทุกคนจดจำผู้ชนะเท่านั้น...

โอ้โห...โหดร้ายกับชีวิตผมมาก...จะมีใครบ้างที่ไม่เคยแพ้กันนะ?

แต่อย่างน้อย "หากคุณทุ่มเทให้กับเกมจนถึงวินาทีสุดท้าย คุณจะไม่มีวันพ่ายแพ้" เอ่อ ฟังดูดีขึ้นมาหน่อย แต่ยังไงก็ฟังดูหดหู่สำหรับผมอยู่ดี

เรื่องต่อมา "The Invincible" เรื่องราวเล่าถึงชายหนุ่มใหญ่วัย 30 คนนึงที่มีโอกาสได้คัดตัวกับทีมในระดับ NFL ด้วยการต่อสู้ ทนคำเหยียดหยาม และพยายามจนถึงที่สุด ในที่สุดเขาก็ประสบผลสำเร็จ โดยเอาข้อความหนึ่งที่ภรรยาเก่าได้เขียนถึงเขาในตอนที่ทิ้งไป...

"You'll never go anywhere, you'll never make any money and you'll never make a name for yourself"

แปลง่ายๆ ก็คือ "ชีวิตของ..(คุณ) จะไม่มีวันทำอะไรได้ดีซักอย่างเลยแน่นอน" สุดท้ายพระเอกของเราก็ใช้ข้อความนั้นพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ตัวเขาเอง ทำได้...ดูแล้วซึ้งครับ...

ยังมีอีกสักเรื่องสองเรื่องที่เช่ามาดูเหมือนกัน แต่ก็ไม่ค่อยประทับใจสักเท่าไหร่...แต่สิ่งที่ผมได้คิด และรู้สึกทรมานกับมันก็คือ...

"ชีวิตคนเราต้องสู้เพื่อจะชนะ ต้องทุ่มเททั้งกายและใจทำให้มันสำเร็จ จงอย่าได้พ่ายแพ้เป็นอันขาด" แต่แล้วเมื่อไหร่กันล่ะ ถึงจะประสบผลสำเร็จ? ต้องนานขนาดไหนกัน?

จริงอยู่ว่าผมยังอายุน้อยอยู่ แต่ผมก็ไม่อยากจะบอกตัวเองให้มีชีวิตสู้ๆเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าจุดหมายที่แท้จริงอยู่ที่ไหน ผมยังไม่มีจุดหมายเลยครับ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ไม่รู้ว่าควรทุ่มเทกับอะไรดี สับสนไปหมด

ไม่อยากให้คนอื่นมาดูถูก ไม่อยากให้คนคิดว่า ตอนนั้นชั้นแพ้เธอตอนเรียน แต่สุดท้ายชั้นก็ชนะเธอตอนทำงาน นายมันแค่สวะ!!

ซินแสท่านหนึ่งที่เตือนผมไว้ "เก่งหรือจะสู้เฮงได้" มันติดใจผมมากเลย...

ช่วงนี้สับสนกับชีวิตจริงๆ ครับ...